5- مهرماه 1360 بعد از یک سال ترک تحصیل با تعدادی از دوستان دوباره در مدرسه ی راهنمایی شهید نواب صفوی قلعه آقاحسن در کلاس سوم راهنمایی ثبت نام کردیم و این هنگامی بود که حدود یک سال از آغاز جنگ تحمیلی می گذشت و سراسر کشور در حال و هوای جنگ بود ، از همان ابتدای شروع کلاسها ، ظهرها بصورت دسته جمعی به محل هیئت ابولفضلی روستا که در نزدیکی مدرسه بود می رفتیم و نماز ظهر و عصر را به امامت همکلاسی خوبمان جناب آقای محمد سمیعی می خواندیم ، هنوز چند ماهی از این برنامه نگذشته بود که یک روز گروهی از جوانان روستا عازم جبهه شدند و آقای سمیعی هم با آنها رفت ، روز بعد وقتی جای آقای سمیعی را در کلاس خالی دیدیم ، کلاس را تعطیل کردیم و به دفتر مدرسه رفتیم و برای رفتن به جبهه اعلام آمادگی کردیم ولی مسئولین مدرسه برای ما صحبت کردند و گفتند که جبهه ی ما همان درس خواندن ما می باشد و تا پایان سال تحصیلی به ما اجازه ندادند که به جبهه برویم . با پایان سال تحصیلی و بعد از امتحانات خرداد 1361 با تعدادی از دوستانم از جمله آقای اکبر میرزابیگی در بسیج تربت حیدریه ثبت نام کردیم و بعد از گذراندن دوره ی یک ماهه ی آموزش در جوار امامزاده سید مرتضی ی کاشمر راهی جبهه شدیم ، خوبی آموزش های بسیج و سپاه در این بود که در کنار آموزش نظامی به آموزشهای عقیدتی و سیاسی نیز می پرداختند و در این آموزشها انسان بیشتر با کتاب و کتابخوانی آشنا می شد ، وقتی برای اولین بار به جبهه رفتم متوجه شدم که در جبهه نیز در کنار سنگر فرماندهی سنگر عقیدتی هم هست که در کنار سخنرانی های عقیدتی و سیاسی و نوارهای کاست و ویدئویی از اساتیدی همچون استاد مظاهری و استاد انصاریان و ... کتابخانه ای نیز با چند جلد کتاب قرار دارد و هر از چند وقتی مسابقه ی کتابخوانی هم برگزار می شود و این باعث می شد که رزمندگان هنگام بی کاری ضمن پرداختن به عبادت و خودسازی به مطالعه نیز بپردازند و برای من که عاشق کتاب بودم این فرصت بسیار مناسبی  بود تا جایی بعداً در طول مدتی که توفیق حضور در جبهه را داشتم به هر مقر و موقعیتی که مامور می شدم اکثر کتابهای کتابخانه ی آن موقعیت را مطالعه می کردم و این موضوع برایم خیر و برکات زیادی داشت که انشاءالله در مطالب بعد به آن می پردازم...